De macht van de Vrienden: niemand kan bij Feyenoord om Pim Blokland heen

Hij kan niet zonder. Waar Feyenoord is, is Pim Blokland. Zo ook in januari 2010, aan de Turkse Rivièra, waar Feyenoord verblijft voor een trainingskamp. Veel is er niet te beleven door het slechte weer. Waar het gebruikelijk is dat meegereisde sponsors en geldschieters gaan golfen tijdens de trainingsweek, kan dat nu niet. Ze zitten binnen, zoeken elkaar op in de hotelbar in Alanya, praten bij met clubbestuurders.

Bij de borrel gaat het al snel over de financiële problemen – Feyenoord koerst af op een recordschuld. „Leninkje hier, leninkje daar”, klinkt het. „Zo gaat het niet langer.” Er moet snel geld bij. Eerdere gesprekken met investeerders hebben tot niets geleid, omdat geïnteresseerde partijen verregaande zeggenschap eisen en rendement op transfers.

Hoge spelerssalarissen, tegenvallende transferresultaten en een schikking van 5 miljoen euro met de Belastingdienst, hebben geleid tot de precaire financiële situatie. De club, onder verscherpt financieel toezicht van de KNVB, overleeft met noodgrepen. De bijdrage van hoofdsponsor ASR wordt naar voren gehaald.

Nippend aan zijn wijn komt Pim Blokland, een gefortuneerde Rotterdamse ondernemer, in Alanya met een idee: een kapitaalinjectie door zakenmensen met een Feyenoord-hart. Commercieel directeur Mark Koevermans, met wie hij goed klikt, raakt enthousiast en het voorzetje leidt in Turkije tot meer informele gesprekken met de rest van de directie.

In stilte wordt het reddingsplan in de maanden erna uitgewerkt. Blokland, bekend in de Rotterdamse zakenwereld, is de spin in het web. Hij haalt bevriende relaties over om ook mee te doen.

Sommigen realiseren zich dat het „compleet onverantwoord” is om geld in een noodlijdende voetbalclub te steken. „Als mijn vrouw er vanaf had geweten, had ze me bij een inrichting laten opnemen”, zegt een zakenman nu terugblikkend.

Begin van een wederopstanding

Oktober 2010. Blokland zit in de perskamer in de Kuip, naast algemeen directeur Eric Gudde. Hij draagt een rafelig colbert, zijn haar zoals altijd strak achterover gekamd. De twee hebben nieuws: een groep ondernemers heeft zich verenigd onder de naam ‘Vrienden van Feyenoord’ en steekt 17 miljoen euro in de club.

Feyenoord heeft vier dagen daarvoor met 10-0 verloren bij PSV, staat vijftiende in de eredivisie, heeft een negatief eigen vermogen van 35 miljoen euro en een schuldenlast van 43 miljoen.

De crisis is existentieel, maar tegelijkertijd markeert de reddingsactie het begin van een wederopstanding, van hervonden hoop. Hoop die er in de geschiedenis van Feyenoord vaker is geweest.

In economisch slechte tijden brengen de dertig ondernemers uiteindelijk 32,5 miljoen euro bijeen. In ruil krijgen ze 49 procent van de aandelen. De club kan schulden wegwerken en legt zo het fundament voor financieel en sportief herstel. De Vrienden zijn de ‘redders’ van Feyenoord, met boegbeeld Blokland voorop. Bij een thuisduel wordt hij bedankt met een spandoek met zijn beeltenis.

Maar nu, bijna tien jaar later, wil de club af van de Vrienden. Er wordt gezocht naar een nieuwe, grotere kapitaalinjectie, om een financiële sprong te maken naar PSV en Ajax. Een deel van de fans verzet zich tegen de investeerdersgroep. Via spandoeken bij de Kuip is opgeroepen tot het vertrek van Blokland, de man waar niemand omheen kan bij Feyenoord.

Wat ging er mis in de samenwerking? En: hoe nu verder? Over een vriendendienst, die uitgroeide tot een gijzeling.

Mulo-leerling

Blokland (71) is kind van naoorlogs Rotterdam, geboren in 1949, opgegroeid ‘op’ Zuid. Hij komt uit een bakkersfamilie, maar zijn vader raadt hem af de zaak over te nemen, omdat het zo hard werken is. Mulo-leerling Blokland maakt carrière bij de Handelscompagnie. Op zijn 35ste wordt hij zelfstandig ondernemer en is hij succesvol met zijn bedrijf LoadLok, dat systemen fabriceert om vrachtladingen vast te zetten – zoals spanbanden.

Met de verkoop in 2006 vergaart hij zijn fortuin. Samen met vrouw Gerda zet hij de Blokland Holding op (19 miljoen euro eigen vermogen, eind 2018). Ze investeren in diverse ondernemingen – van een restaurant om de hoek in Schiebroek tot aandelen Philips. Blokland wordt vaak genoemd als een bedrijf in de regio Rotterdam in de problemen zit: misschien kan hij helpen? Dat is volgens zijn site precies wat hij doet: participeren in bedrijven die in „moeilijk vaarwater verkeren”.

Het is ook een manier om bezig te blijven. Kinderen heeft Blokland niet. En thuis stofzuigen is niets voor hem, zegt hij vaker. Blokland heeft een aparte stichting waarmee hij goede doelen steunt, geld gaat met name naar organisaties die zich inzetten voor zieke kinderen. Medestanders zien hem daarom als weldoener, maar critici beschouwen het als een hang naar erkenning.

Als Feyenoord in 2010 aan de grond zit, kan hij niet anders dan de club te hulp schieten, vindt hij zelf. Sinds zijn zesde komt Blokland in de Kuip, aan de hand van zijn vader, een fanatiek supporter. „Mijn vader is gestorven tijdens het bekijken van een wedstrijd van Feyenoord, in het ziekenhuis voor de televisie”, zegt hij in 2010 tegen Feyenoord TV.

Blokland heeft dan al geld in de club zitten. Hij is mede-financier van de transfers van Dani Fernández en Sekou Cissé. En hij participeert in de ‘Talent Pools’, waarbij je door een investering van minimaal 250.000 euro recht krijgt op een deel van de toekomstige transferopbrengsten van talentvolle (jeugd)spelers.

Maar dat valt in het niet bij de 2 miljoen die hij in de reddingsoperatie van Feyenoord steekt, net als de andere vier oprichters van de Vrienden van Feyenoord. Omdat Blokland de meeste vrije tijd heeft, wordt hij naar voren geschoven als directeur en woordvoerder. Die rol neemt hij met zichtbaar plezier op zich.

De dertig Vrienden vormen een bont, masculien gezelschap. Van de markante havenondernemer Gerard Baks tot de bekende miljonair Boudewijn Poelmann, medeoprichter van de Postcode Loterij. De meesten zijn zeer betrokken bij Feyenoord, bij vergaderingen wordt met het hart op de tong gesproken.

De minimale inbreng per ‘Vriend’ is 1 miljoen euro – sommigen zitten samen in een pool om tot dat bedrag te komen. Ze krijgen de eerste jaren 4 procent dividend over het gestorte aandelenkapitaal, nu is dat nog 2 procent. Tot dusver heeft de groep bijna 6,4 miljoen euro aan dividend ontvangen – inclusief een ‘prestatiebonus’ voor de landstitel in 2017.

Daar staat tegenover dat de Vrienden de eerste drie jaar niets krijgen, omdat Feyenoord dan nog rode cijfers schrijft. Met terugwerkende kracht kunnen ze aanspraak maken op het dividend uit die jaren (zo’n 3,5 miljoen), maar daar zien ze vanaf. Want, ze weten: Feyenoord heeft het geld hard nodig.

De Vrienden worden deels in natura terugbetaald. Per ingelegd miljoen hebben ze recht op vier business seats in de Kuip, à 5.300 euro per stoel per jaar (huidige prijs), plus een parkeerplaats dicht bij het stadion. En ontvangst met borrel en bitterballen. Daarnaast kunnen ze gebruikmaken van vergaderruimtes in de Kuip.

Maar belangrijker: de Vrienden zitten aan tafel, beslissen mee. Als ‘grote minderheidsaandeelhouder’ krijgen ze twee plekken in de vijfkoppige raad van commissarissen. Het lijdt geen twijfel wie er namens de groep zitting in neemt: Blokland. En die profileert zich al snel.

De lange arm

Januari 2011. Tot diep in de nacht spreekt Blokland met een delegatie van meerdere supportersgroepen, na een thuisnederlaag tegen De Graafschap. De sfeer rond de club is explosief, de directie staat onder enorme druk, daarbij niet geholpen door de veertiende plaats in de eredivisie. Blokland probeert de boze fans tot kalmte te manen. Alleen als het rustig blijft, kan hij andere ondernemers zover krijgen te investeren in de club, schrijft het AD.

De harde kern richt zich met name op financieel directeur Onno Jacobs, die wordt gezien als vertegenwoordiger van het oude, ‘falende’ beleid. Door de oplopende spanningen post de politie extra bij zijn huis en adviseert hem via verschillende routes weg te rijden van de Kuip.

Niet alleen supporters willen van Jacobs af, dat geldt ook voor sommige Vrienden. Als Jacobs beseft dat zijn aanblijven de komst van nieuwe investeerders in de weg kan staan, kondigt hij in de zomer van 2011 zijn vertrek aan.

Het tekent de positie die de Vrienden in korte tijd hebben verworven: als zij vinden dat iemand niet functioneert, moet die vroeg of laat het veld ruimen. Dat patroon zal zich nog een aantal keren herhalen. Zonder hun steun, red je het als bestuurder niet bij Feyenoord.

De eerste jaren verloopt de samenwerking tussen club en Vrienden constructief. Er is dan ook een gezamenlijke missie: Feyenoord weer financieel gezond maken. Met oud-prof Graeme Rutjes hebben de Vrienden naast Blokland iemand in de rvc die hun belangen op diplomatieke wijze behartigt. Hij is zelf geen investeerder en kan zo met meer afstand de Feyenoord-directie controleren.

Dat verandert als staalondernemer Rob Slotboom de plek van de naar NAC vertrokken Rutjes in 2014 inneemt, als commissaris ‘voetbaltechnische zaken’. Slotboom is een van de oprichters van de Vrienden en verstrekte eerder al een lening van 3 miljoen aan de club. Hij zit technisch directeur Martin van Geel dicht op de huid, samen met Blokland.

Zij schroeven de verwachtingen op nu de club financieel gezond is en er voor het eerst in jaren weer geïnvesteerd kan worden. Feyenoord moet serieus gaan meedoen om de titel, vinden ze. Met hun ondernemersgeest hebben de Vrienden ook ideeën hoe de club beter gerund kan worden. Ze beginnen zich steeds nadrukkelijker te roeren.

Als de resultaten uitblijven en in 2016 onder Giovanni van Bronckhorst zeven keer op rij wordt verloren, vinden Blokland en Slotboom dat Van Geel moet vertrekken. De andere commissarissen delen hun kritiek, die zich vooral richt op het transferbeleid en de scouting. Ook algemeen-directeur Gudde lijkt op weg naar de uitgang. Via de media wordt met name in het AD en weekblad Voetbal International de druk opgevoerd.

Maar het zwaard valt uiteindelijk niet voor Van Geel en Gudde. Zij staan sterk als in april in de bekerfinale FC Utrecht wordt verslagen. In die euforie kunnen de Vrienden, met hun minderheid in de rvc, de clubleiding niet wegkrijgen.

De verhoudingen zijn zo verziekt dat de Vrienden niet worden uitgenodigd voor de huldiging op het stadhuis; er zou te weinig plek zijn. Dat voelt voor de groep als een dolksteek in de rug. Zíj hebben de club toch gered?

Het getouwtrek om de posities van Gudde en Van Geel bewijst dat de Vrienden weinig formele macht hebben. Maar via het informele circuit oefenen ze wel degelijk veel invloed uit.

Met Mark Koevermans hebben ze een belangrijke pion in de directie. Hij is niet alleen bevriend met Blokland, maar was ook getuige op het tweede huwelijk van vleesmagnaat Herman van Drie, medeoprichter van de Vrienden.

Illustratief voor de lange arm van Blokland, vertellen betrokkenen, is dat supporters en media door hem soms als drukmiddel worden ingezet. Een van hen beschrijft hoe Blokland zich dan opstelt: ‘Als je niet luistert, dan heb ik toegang tot de harde kern. En ik heb toegang tot journalisten, die kunnen je kapot schrijven.’

Blokland onderhoudt een goede relatie met de twee vaste Feyenoord-volgers van het AD en VI. Die nodigt hij uit voor verjaardagen. Door die nauwe band en de inhoud van de artikelen wordt Blokland door velen gezien als het lek naar deze media, zeer invloedrijk in het voetbal.

Commissarissen vragen zich vertwijfeld af hoe het kan dat zaken die in een select gezelschap vertrouwelijk zijn besproken, kort daarna in de pers verschijnen. Als het vermeende lekken wordt besproken in rvc-vergaderingen, kijkt iedereen om zich heen: geen idee waar het vandaan komt.

Eind 2016 zorgt dat intern voor grote spanningen. Het AD en VI melden dat een deel van de rvc – lees: Blokland en Slotboom – het nog te vroeg vindt voor de door Van Geel beoogde contractverlenging van Van Bronckhorst. Als een dag later bekend wordt dat de coach bijtekent, noemt president-commissaris Gerard Hoetmer de eerdere berichtgeving „frustrerend en schadelijk”. Maar bewijs dat de Vrienden de bron zijn, heeft hij niet.

Bekroning van het eerherstel

Drie weken later stapt Blokland uit de rvc. Zijn verstoorde relatie met Hoetmer – Blokland vindt hem te solistisch en ook te close met Van Geel – ligt hieraan ten grondslag. Gevraagd naar zijn ervaringen met de Vrienden, zegt Hoetmer nu: „Het is een relatie die heel sterk kan werken. Maar het geeft op een gegeven moment een potentieel conflict, dat geldt in elke organisatie met twee kapiteins op een schip. Dat gaat nergens goed.”

Na het vertrek van Blokland wordt Hoetmer, die topfuncties bekleedde bij voedingsmiddelenconcerns Corbion (voorheen CSM) en Unilever, in het AD en VI enkele keren spottend ‘de paardenfokker’ genoemd – hij fokt als hobby.

Blokland vertrekt uitgerekend in het seizoen dat Feyenoord de landstitel wint (in 2017) – de bekroning van het eerherstel, na het bijna-faillissement zeven jaar eerder. Hij blijft wel aan als directeur van de Vrienden en zit in die rol aan tafel bij de heronderhandelingen met de club over het aandelenpakket, waarbij hun dividend wordt gehalveerd.

En Feyenoord kan, met de 25 miljoen aan inkomsten uit de Champions League, in 2018 voor het eerst aandelen terugkopen. Voor 3,5 miljoen euro komt een klein deel weer in eigen bezit. Sommige Vrienden vragen zich af waarom Feyenoord niet méér terugkoopt nu het voldoende geld in kas heeft, maar de club kiest ervoor de rest te investeren in de spelersgroep en de nieuwe trainingscomplexen voor jeugd en eerste elftal.

Begin 2019 keert Blokland bijna geruisloos terug in een bestuursfunctie. Hij wordt lid van aandeelhouder Stichting Continuïteit Feyenoord (Stico), die 51 procent van de aandelen beheert en de clubcultuur bewaakt. De Vrienden hebben ook hier twee zetels.

Voor Van Geel is dat de druppel; hij weet dat hij een nieuwe strijd met straatvechter Blokland niet zal winnen. „Er ging bijna een soort haat van de Vrienden uit richting Van Geel”, zegt een betrokkene. Onder grote publieke druk maakt Van Geel dat voorjaar zijn vertrek bekend. „De vele negatieve aandacht die er nu voor mij is, is niet goed voor Feyenoord”, zegt Van Geel op de clubsite. „Vandaar dat ik ruimte maak.”

Kort daarna vertrekt algemeen directeur Jan de Jong, voormalig NOS-baas. Ook hij is nooit vrienden geworden met de Vrienden. Blokland vraagt hem geregeld mee naar borrels en bijeenkomsten in Rotterdam, om hem wegwijs te maken in dat circuit. Maar De Jong houdt de Vrienden bewust op afstand; hij wil meer aandelen terugkopen en zo hun invloed verminderen. Zij zijn dan ook blij als De Jong in de zomer opstapt.

Amerikanen in Rotterdam

Juni 2019. Het is bloedheet in Rotterdam. Een delegatie van het Amerikaanse private-equitybedrijf RedBird Capital Partners loopt langs de Maas, op de plek waar over vijf jaar het nieuwe stadion moet staan, niet ver van de oude Kuip. De top van Feyenoord en het stadionbedrijf vertellen enthousiast over de plannen en wat daar aan investeringen voor nodig is.

RedBird, met hoofdkantoor in New York, ziet kansen in het Europese voetbal. In drie jaar tijd bezoekt RedBird liefst zeventig clubs in Europa, waaronder meerdere in Nederland. Ze kijken specifiek naar ploegen net onder de top. Nederland is aantrekkelijk omdat je er voor relatief weinig geld een club kan kopen.

‘Business builders’ noemen ze zich bij RedBird. Dat willen ze ook in Europa doen: clubs verder bouwen, met meer kapitaal op het veld, ondersteuning bij data-analyse, het verbeteren van de opleiding. Slapende reus Feyenoord is om meerdere redenen interessant: gevestigd in een grote stad, met aanzienlijke achterban, toegang tot Champions League-voetbal en plannen voor een nieuw stadion.

Lees ook Toon van Bodegom, een kleurrijk man met een omstreden zakelijk verleden

De Feyenoord-top probeert tijdens het bezoek, dat alleen in kleine kring bekend is, de potentie van de club te onderstrepen. De jeugdopleiding wordt bezocht en RedBird krijgt een rondleiding op het splinternieuwe trainingscomplex 1908.

Maar Feyenoord is ook sceptisch vanwege de hoge rendementseisen waar Amerikaanse private-equityfirma’s om bekendstaan. De zakelijke aspecten worden voorzichtig afgetast, bij de gesprekken in een etablissement in de Veerhaven. Het zou gaan om een investering van 50 tot 100 miljoen, in zowel de club als het nieuwe stadion.

De Amerikanen zijn duidelijk over hun marges: voor elke dollar die zij in de club steken, willen ze er minimaal twee tot drie terug. Daarnaast eist RedBird verregaand zeggenschap over de invulling van de directie, de coach en het aan- en verkoopbeleid.

De gesprekken verlopen prettig en worden afgesloten met een goed diner in sterrenrestaurant Fitzgerald, bij de Blaak. Tegelijkertijd merken de drie vertegenwoordigers van RedBird dat deze stap misschien nog te vroeg komt voor Feyenoord. De Amerikanen willen niets forceren. Een concreet vervolg krijgt de ontmoeting dan ook niet.

De zomerse flirt blijft onopgemerkt. Tot Toon van Bodegom, de nieuwe president-commissaris van Feyenoord, een maand later in een interview in De Telegraaf voor het eerst publiekelijk over een investeerder spreekt. „We zijn met iets bezig. Geef ons even de tijd.”

Niet alle Vrienden zijn op de hoogte van de gesprekken en worden overvallen door het interview: betekent dit dat zij uitgekocht gaan worden? Hoe, en door wie? Zo ontstaan de eerste scheurtjes in de relatie tussen de Vrienden en Van Bodegom, die zich hard maakt voor nieuw kapitaal.

Twee dagen later lekt via het AD uit dat het om een Amerikaanse partij gaat, de naam blijft onbekend. Van Drie, commissaris namens de Vrienden, toont zich intern kritisch over de in zijn ogen onrealistische rendementseisen. Hij botst met Van Bodegom en stapt op, officieel vanwege ‘een verschil van inzicht over de te volgen koers binnen de rvc’.

In New York lezen ze de artikelen ook. Het komt nooit tot serieuze samenwerking, ook omdat RedBird ziet dat Feyenoord niet precies lijkt te weten wat het wil. Zo sterft het contact een stille dood.

Twee werelden

De Amerikaanse vrijage illustreert de twee werelden waar Feyenoord mee wordt geconfronteerd: die van de internationale private equity, tegenover de lokale ondernemers die hun club hielpen in crisistijd. De ene partij wil zijn investering liefst meer dan verdubbeld zien als zij instapt, de andere ontvangt jaarlijks 2 procent dividend.

Dat brengt Feyenoord in een soort ‘catch-22’. De Vrienden hebben nu nog een kleine 45 procent van de aandelen. Van Bodegom wil ze uitkopen, daar is in totaal 29 miljoen euro voor nodig. Meerdere Vrienden staan ervoor open.

Maar Feyenoord heeft dat geld niet. De aandelen zijn eigenlijk meer waard, maar er is afgesproken dat ze altijd tegen dezelfde prijs kunnen worden teruggekocht. Een termijn is niet vastgesteld.

De status quo wordt gecompliceerd door de relatief gunstige voorwaarden voor Feyenoord waaronder de Vrienden zijn ingestapt. Daardoor zal het niet eenvoudig zijn om snel een investeerder te vinden waarmee de club een vergelijkbare of betere deal kan sluiten. Dat verklaart mede waarom Feyenoord nu al jaren zoekt naar kapitaal, zonder succes.

De meest simpele en snelle oplossing is dat Feyenoord komende zomer voor tientallen miljoenen spelers verkoopt en met dat geld de Vrienden uitkoopt – zonder tussenkomst van een investeerder. De club heeft weliswaar geen goed track record als verkopende partij, maar met Orkun Kokcü, Steven Berghuis en Marcos Senesi beschikt Feyenoord wel over spelers die goed in de markt liggen.

Tien jaar nadat de Vrienden instapten, wordt hun nu verweten dat ze de club in een wurggreep houden. Een lid van de groep zegt dat hij zich als „oud vuil voelt neergezet”. Hij wil niets liever dan zijn geld terug. „Wij hadden maar één doel: de club redden. Dat is gebeurd. Voor ons is het klaar.” Meer Vrienden staan er zo in.

Tegen die achtergrond werd de afgelopen maanden een conflict uitgevochten tussen de Feyenoord-top, onder leiding van Van Bodegom, en de Vrienden onder voorman Blokland. Inzet is de positie van Sjaak Troost, als noeste oud-verdediger met 397 duels toonbeeld van de gecultiveerde Feyenoord-mentaliteit.

Hij is commissaris namens de Vrienden, maar wordt in de zomer tijdelijk technisch directeur. Vervolgens willen de Vrienden hem niet meer terug in de rvc, omdat ze ontevreden over hem zijn.

Maar Van Bodegom, die in Troost een steunpilaar ziet, wil hem er per se bij houden. Op een creatieve manier wordt er een plek gevonden: Troost wordt commissaris namens de club, Van Lanschot-bankier Richard Bruens maakt plaats.

Troost belichaamt zo in alle opzichten de machtsstrijd: hij is Feyenoord met zijn verleden, en daarmee ook een man van het verleden, die tegelijkertijd door de verschillende kampen wordt ingezet.

Consequentie is dat de Vrienden nu twee plekken in de rvc vacant hebben. Boudewijn Poelmann is voorgedragen, hij zat al eens in de rvc. Medisch ondernemer Ronald Brus is de belangrijkste kandidaat voor de andere plek.

Met ook Blokland weer in een officiële rol, anticipeert de bestuurlijke top van Feyenoord op diens reputatie van doorgeefluik. Om te voorkomen dat nieuws uitlekt via aandeelhouder Stico (met voorzitter Ivo Opstelten), wordt door betrokkenen in sommige gevallen bilateraal overlegd.

Shirts bedrukken

Opmerkelijk is dat Blokland door de jaren heen zakelijk betrokken raakt bij Feyenoord via verschillende bedrijven. Voornaamste is sportkledingbedrijf Klupp Sportswear uit Barendrecht, waar Blokland directeur en mede-eigenaar is. Voor Feyenoord bedrukt Klupp sinds zo’n vijf jaar alle namen en rugnummers, van eerste elftal en jeugdopleiding tot fanshops.

Klupp komt door Blokland op de radar bij Feyenoord als er soms snel een shirt moet worden bedrukt. De onderhandelingen over het contract deed hij destijds niet. Blokland zegt desgevraagd tegen NRC dat de marges laag zijn. „We zitten nu voor de contractverlenging en als Feyenoord zegt: Pim, we stoppen ermee, hang ik de vlag uit.”

Ook stapt hij in 2018 met een groep investeerders als minderheidsaandeelhouder in bij het Rotterdamse reclamemarketingbureau B.made. In opdracht van Feyenoord doen zij naast een deel van de marketingcommunicatie ook de productie van het programma Feyenoord TV, dat wordt uitgezonden op Fox Sports. Feyenoord was al klant van B.made voor Blokland betrokken raakt.

En meer recent: afgelopen zomer is hij een van de oprichters van PLG, dat merchandise-artikelen levert. Het Rotterdamse bedrijf werkt vooralsnog op kleine schaal voor Feyenoord; zo leverde het relatiegeschenken aan de businessclub. Blokland is mededirecteur.

Van mogelijke belangenverstrengeling met het oog op zijn bestuursfunctie bij Feyenoord is bij de drie genoemde bedrijven „geen sprake”, zegt Blokland zelf. „Als ik bij een van de bedrijven zit, gaat het niet om de neus van Pim Blokland, dan gaat het om: kunnen ze de service tegen die prijs leveren?”

Blokland zit bij „zoveel bedrijven” en is „altijd wel ergens bij betrokken”. Dat hij indirect, en via verschillende bedrijven, verdient aan Feyenoord, ziet hij anders. „Het kost meer geld dan dat het oplevert. Ik doe dit meer als Feyenoord-supporter.”

Met medewerking van Hugo Logtenberg.