Ridderkerk krijgt geen glasvezelnetwerk wegens te weinig aanmeldingen

Ik denk dat ik je honderd strafregels opleg om de spelfouten die je maakt uit je systeem te krijgen. Want je leraar Nederlands is blijkbaar niet streng genoeg voor je geweest. (humoristisch ironisch retorische insteek)

Als je volledig had begrepen wat ik neergeplempt heb, had je ingezien dat "DE waarheid" niet bestaat. Waarheid is een subjectief begrip, zeker wanneer het waarheidsvinding dmv statistiek betreft. Ik probeer al meerdere posts duidelijk te maken door aan te geven dat niet alles binair (zwart/wit) is maar dat er altijd nuance (en dus grijze gebieden) is. Ook zijn er altijd meerdere invalshoeken die te sturen zijn. Maar nu schrijf je tot mijn grote vreugde:

Weet niet waar jij je info vandaan haalt maar een vader/moeder gezin is juist het beste voor de kinderen, natuurlijk heb je uitzonderingen, maar over het algemeen is een vader en moed tuis hebben de beste opvoeding,
[...]

Nuance!

Ook al heerst er in Amerika een westerse cultuur, deze is totaal niet te vergelijken met de Nederlandse situatie. In Nederland is het verzorgingsstelsel sowieso veel socialer ingericht en de armoede (en extreme rijkdom) die je in Amerika aantreft zie je hier (nog) niet. Vertel een Amerikaan hoe het hier werkt en ze kijken je ongelovig aan (meerdere malen meegemaakt). Socialisme is een scheldwoord. De situatie tussen een alleenstaande ouder in Amerika en die in Nederland is totaal verschillend. Als je er dan vanuit gaat dat de Amerikaanse onderzoeken hier relevant zijn, prima, maar ik kan daar helaas niet in meegaan.

Echte liefde is onvoorwaardelijk. Wanneer je denkt dat straffen bij liefde hoort, kun je je beter vervoegen bij radicale gelovigen, die ervan overtuigd zijn dat je je vrouw als hond moet behandelen zodat ze je trouw blijft. Dan kies ik liever voor het 'Kumbaya gedoe' van leven en laten leven.

Ik val in herhaling, maar corrigeren hoeft niet door middel van straffen. Net zo min als grenzen aangeven door straffen. De kunst is dat je duidelijk bent in de communicatie met kinderen. Je leest het goed; communicatie met kinderen. Goede communicatie gaat twee kanten op, zij moeten begrijpen wat jij van ze verwacht en jij moet begrijpen hoe zij dit beleven. Communicatie is grotendeels non verbaal en daarom moet je bij jongere kinderen wat meer met je gezichtsexpressie en postuur werken. Een kind wil van nature zijn ouder pleasen (in de pubertijd draait dat om).

Zoals ik al eerder zei, sommige ouders/leraren hebben er meer aanleg voor dan anderen. Als men er niet goed in is en dus niet kan doordringen tot het kind, wordt angst(straffen) toegepast als pressiemiddel. Als je het goed bekijkt, faalt niet het kind door niet te luisteren naar de ouder, maar de ouder, uit onmacht/gebrek aan communicatievaardigheden. Toch is er geen sprake van verwijtbaar falen, iedereen heeft sterke en minder sterke kanten. Ik heb bijvoorbeeld een lichte vorm van autisme en heb lange tijd moeite gehad met het lezen van emoties bij anderen. Dat heb ik mezelf aan moeten leren en perfectioneren.

Probeer eens af te wijken van het conservatieve op "vele duizenden jaren" christendom gebaseerde dogma (vader moet de kost verdienen, moeder moet thuis voor de kinderen zorgen, met angst regeren) en zie de realiteit en nuance voordat je absolute stellingen deponeert. 'Duizenden jaren' is geen argument, kinderen werden duizenden jaren verminkt en als slaaf verhandeld (en komt nog steeds voor).

Met: "Waarom doe je dat zo?", "Nou, omdat we het al jaren zo doen.", "Oh, oké, dan zal het wel goed zijn", kom je geen stap verder en modder je door.

Gebruik die grijze massa waarvoor hij bestemd is (en daarmee bedoel ik natuurlijk niet de autonome functies) en probeer te bevatten wat ik hier neerkwak, want het komt toch niet helemaal aan. Volg eens een groepscursus filosofie en ik weet zeker dat je dat fantastisch zult vinden. (pun intended) ....of gedeprimeerd raken wanneer je inziet wat je al die jaren hebt gemist LOL

We hoeven al lang niet meer te jagen of op het land te ploeteren voor ons voedsel. We leven nu in hele andere tijden en er worden andere eisen aan ons gesteld. Dat vergt aanpassingsvermogen en daar heb je hersens voor nodig. Door kinderen vrij te laten denken, geef je ze IMO een groter goed/betere voorbereiding dan dressuur en conditionering (beetje erg sterk verwoord).

Hoe het ook zij, ik heb een kind op de wereld gezet dat zich prima zal redden zonder al teveel overlast aan anderen te veroorzaken. Ik heb hem recentelijk als ouderlijk advies gegeven te genieten van het leven en zich niet meer voort te planten omdat de mensheid onvermijdelijk naar de klote zal gaan, hetzij door een pandemie, hetzij door wereldoorlogen door de oneerlijke verdeling van resources/rijkdom, hetzij door natuurrampen.

Zo sta ik erin, en jij denkt er hoogstwaarschijnlijk iets anders over. Toch weet ik zeker dat we gelijke normen en waarden (bah) hebben die we op onze kinderen overbrengen: zoals anderen en andermans spullen respecteren, zo min mogelijk overlast veroorzaken, dus geen afval op straat gooien, sociaal zijn, zelfstandig zijn, kunnen samenwerken, geen schulden maken, etc, etc..

Dat jij hierop reageert is alleen maar een goed teken: Je bent betrokken wanneer het om opvoeden gaat, net als ik, maar dan met een iets ander smaakje . En dat is goed, want als iedereen vrij zou denken zijn we alsnog eenheidsworsten.
https://devrijegedachte.nl/canon/over-vrijdenken/